Οι δημοσιονομικοί κανόνες της ΕΕ ανεστάλησαν για το 2020 και το 2021, προκειμένου να μπορέσουν τα κράτη-μέλη να στηρίξουν τις οικονομίες τους και είναι απίθανο να επανέλθουν σε ισχύ πριν το 2023, γράφει η Barclays. Όπως επισημαίνει η Barclays, η κρίση της Covid-19 έχει καταστήσει παρωχημένους τους δημοσιονομικούς κανόνες της Ευρώπης. Η ενεργοποίηση της γενικής ρήτρας διαφυγής τον περυσινό Μάρτιο επέτρεψε σε όλες τις κυβερνήσεις της ΕΕ να αποκλίνουν προσωρινά και σημαντικά από τις κανονικές απαιτήσεις του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης και να επιδιώξουν πολύ επεκτατικές δημοσιονομικές πολιτικές για να μετριάσουν την αρνητική επίπτωση της πανδημίας στην οικονομική δραστηριότητα.
Σε γραπτή επικοινωνία, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον φετινό Μάρτιο ζήτησε από τα κράτη-μέλη να συνεχίσουν να στηρίζουν την οικονομική δραστηριότητα το 2021 και 2022 και άφησε να εννοηθεί πως η γενική ρήτρα διαφυγής είναι πιθανόν να παραταθεί, ώστε να καλύπτει και το 2022. Ακόμα και στη Γερμανία, όπου η δημοσιονομική πειθαρχία αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της οικονομικής πολιτικής, η κυβέρνηση έχει ανακοινώσει έναν μίνι προϋπολογισμό ύψους 60 δισ. ευρώ για το 2021, αυξάνοντας το επιπλέον χρέος που είχε προϋπολογιστεί για αυτό το έτος στο ρεκόρ των 240 δισ. ευρώ ή περίπου 7% του ΑΕΠ.
Η Barclays θεωρεί πως η επέκταση της γενικής ρήτρας διαφυγής και το 2022 είναι ο δρόμος που θα συναντήσει τις λιγότερες αντιστάσεις, και διαδικαστικά αλλά και πολιτικά, και είναι πιθανόν να ανακοινωθεί μετά τη δημοσιοποίηση των τελευταίων προβλέψεων της Κομισιόν τον Μάιο.
Ωστόσο, αυτή είναι μια προσωρινή μόνο λύση, καθώς τα επίπεδα του χρέους και των ελλειμμάτων των χωρών-μελών μετά την πανδημία θα δείξουν όλους τους περιορισμούς της δημοσιονομικής αρχιτεκτονικής της ΕΕ και θα απαιτήσουν μια πλήρη αναθεώρηση των υφιστάμενων κανόνων.
Το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα έντονο για την Ελλάδα, δεδομένου ότι η χώρα μας θα βρεθεί αντιμέτωπη τότε με την ανάγκη μιας δημοσιονομικής προσαρμογής που η Barclays υπολογίζει στο 13% του ΑΕΠ περίπου, όπως φαίνεται στον πίνακα…
